İstedim seni görmeyi, rüyalarımda.
Yıllar geçti yaşamazsın belki,
Bekledim ben bin bir umutla.
Kucaklardım, sinemde resmini,
Hep ağlaya ağlaya...
Topraktaki tohum, ağaç oldu.
Üstüne örtünen toprak oldu mu?
Feryatlar haykırdım, göğe doğru.
Sesimi duyan oldu mu?
Failler belli, kayıplar nerde?
Kara karga mı ak karga mı aldı benden seni?
Kurt mu, tilki mi!
Etini kemiğinden ayıran.
Görsem tanırım,
Kazağından, çorabından,
Giydiği ayakkabıdan.
Elindeki yüzüğüyle,
Gösterin yüzünü.
Kayıt Tarihi : 2.6.2015 18:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir 500 küsür Cumartesi Günleri Galatasaray Meydanında alıkonulan ve birdaha haber alınamayan yakınları için oturma eylemi yapan Anneler için yazılmıştır. Feryatlarını duyun artık. 27 Mayıs 1995'ten bu yana her Cumartesi günü Galatasaray Meydanında oturma eylemleri düzenleyerek, gözaltında kaybolan yakınlarını ve faili meçhul siyasi cinayetlere kurban giden yakınlarının faillerini arayanlardan oluşan bir topluluktur. Arjantin'de cunta yönetiminin zorla yok ettiği çocuklarını bulmak için Plaza Del Mayo meydanında toplanan annelerden esinlenen gruba katılanların sayısı zaman geçtikçe binleri bulmuştur. 13 Mart 1999'da polisin sert müdahaleleri nedeniyle oturma eylemlerine ara veren grup, 31 Ocak 2009'da yeniden bir araya gelmeye başladı. (wikipedia) 21 Mart 2015 itibariyla 521. buluşmalarını gerçekleştiren ailelerin başlıca talepleri kayıpların devlet arşivlerinde kayıtlı akıbetlerinin açıklanması, faillerin yargılanması, Türk Ceza Kanunu'nda zorla kaybetme suçunun insanlığa karşı suç kapsamında zaman aşımına uğramayacak şekilde düzenlenmesi ve Türkiye'nin Birleşmiş Milletler Gözaltında Kayıplar Sözleşmesi'ni imzalamasıdır. Uluslararası Hrant Dink Ödülü, 2013'te Cumartesi Anneleri'ne verildi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!