Vur hasretinden kalma sonbahar kırıntılarını
Dök her tarafa solgun sarı benekli yapraklarımı
Vur ki gönlüme , yakışsın zalim tokadın
Kırılsın hasretinden gelen hüzün yağmurları
Vursun önce gönlüme sonra pencereme
Acı hissetmez karanlık gönlün , bana kalsın
Unutma ki dönme geriye sevgimden mahrum kalışını
At artık yüreğindeki nefretini ,bana ver
Saklarım senden geriye kalan hüzünlü nefretini
İçine gömdüğün sevdanıda at, geri ver bana
Ne sevdam kalsın sende, ne de nefretim
İçine sızıp kalmış gözlerini al benden
Geriye daha ne kalsın senden...
Gözlerini al benden, yasakla bana kendini
Kahrolası dünyanın kahrolası varlığını gizle benden
Rüya deyip uyanayım güne
Yaşanmamış sayayım seni
Üzüntülerim yerine sahte gülücüklerle bakayım sizlere
Belki o zaman mutlu olursunuz
Her yeni güne başlamak için
Nefretinden bir parça daha ver
Hasretinle savaşırken de bir parça ver nefretinden
Gündüzleri karanlıklara çevirip karanlıkları verin
Sonbaharın hüzünlü akşamlarında kırılsın yalnızlıklar
Gözlerin gözlerimin içinde kaybolurken gülsün gözlerime
Gülücükler açsın pare pare
İşte o zaman yağmurun damlalarını döktüğü penceredeyim
Hasretinden kalam nefretini hatrlamaktayım......
Kayıt Tarihi : 19.4.2008 17:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!