Cumartesi Şiiri - Ömer Şancı

Işıklı ırmak gibi akardı.
Çocukluğumun fener alayları.
Yoksulluğumu örten karanlıklar da,
Yüreğim de! isyan da vardı rüyalar da.
Geceye sızardı, kaybolurdu gözyaşlarım.
Asri toprağa hep gece götürsünler isterdim.
Eller üzerinde, ışık saçan ateşin ardından.
Sözlerimi, gözlerimi yük edinenler,
Sessiz yürümeyi bilenler,
Cumartesi gelsinler isterdim.
Burada bitsin diye söylenirdim.
Sonra üşürdüm çocukça,
Koşardım döşeğe,
Isınmak ve büyümek için.
Kayboldu fener alayları.
Büyüdüm gençliğime.
Yıldız gibi kaymaya başladı geceleri,
Namlulardan çıkan alevler.
Dokundukları düşleri yere seren,
Düştükleri yeri kıpkırmızı eden.
Pıhtılaşmış yüreklerin,
Sessiz yürüdüm arkalarından hep,
Cumartesi geceleri ıslandı gözlerim.
Solgun yıllara eller üzerinde taşındı
Umutların bile sızmadığı çalılıkta
Kanlı ayak izleri.