Cumartesi 06.12.2008 saat=18:54

Bir karanlığın esiri gibiyim
Bile bile yaklaşıyorum sonu olan uçuruma
Ne gitme diyen var
Ne tek damla gözyaşı dökecek
Ne de elimden tutacak biri var
Gidiyorum işte uçsuz buraksız şehirlere
Uzaklaşıyorum, elim elime değmeden
Gözlerin gözlerimde kalmadan
Yağmur yine başladı, hüzün yağmurları
Islanıyor gözlerim, loş ışıklı sessiz caddede
Öylece çöküyorum kaldırıma
Ne kalkmaya halim var
Ne de bu hüzünleri bitirmeye
Damlalar dökülüyor gözlerimden yanaklarıma
Elimle siliyorum, tekrar döklüyor
Hıçkırıklarla boğulacak gibi ağlıyorum
Tıpkı bir şairin kaleminde tıkandığı gibi
Arada nefes alamıyorum
Acıyor gözlerim ve kalbim
Öyle çok kırıklarla doluyum ki
Atamıyorum bırakamıyorum onları
Yine yine sonbahar gelmiş
Yapraklarını dağıtıyor yüreğime
Öyle geliyor ki her bir yaprak gözyaşı gibi düşüyor kırıkların içine