DENİZ mavini püskürt dağlara
alevini cilalat. İstanbul’dan
dönerken Ankara’ya
sabah saatleri
Hereke’de
yangın artığı evleri mora karart
Sen geldin gökyüzüne
Bir dolunay oturdu
Geçip giderken günler biteviye
Güneş toprağı yakıp suyu eritiyordu
Ne önemi var doğum yerinin,yılının
Biçime gelmiş başaklarla; kiraza ağ,kaysıya ben düşmesiyle
Kalbe umut tohumları eken rüyalarla
Söylenir benim namım
Adı bile
Bu
denizin maviliklerinde yitip giden
ölü gömücü aşk!
Anlık sesiyle böcekleri
dışarıya
hayata
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!