Cumali Çorbacı Şiirleri - Şair Cumali Ço ...

Her var oluş kendi öyküsünü yazar
İki yeni kanat değil bedenimi uçuran
Ruhum bir çiçeğin kalbine kandı-aldandı
Yalnız değildim oysa-
Benim bir gökyüzüm vardı...

Akşamdı
Bir maviyi bir seni öpüyordu rüzgar
Akşamdı
Gölgem darağacına benziyordu
Ben senle buluyordum kim olduğumu
Dal yaprağını seviyordu

Gerçek bir arayış içinde olan kişi
Kendisini arayan kişidir...

Sri-N-maharaj
......................

Pişman değilim -hep doğrunun yanında durdum-
Hayatı bir türkü gibi yaşadım - pişman değilim

Pişman değilim bir c(an) a vuruldum-
Yalansız sevdim -pişman değilim
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

BEN_YOKTUM_
BEN HİÇ_YOKTUM
BÜTÜN_HAYAT_ORDAYDI_
BEN_BiR ÖLÜ_KELEBEĞIN_BAŞINDA_
AĞLAYAN_ ÇOCUKTUM_____
-----

Künyesi kimsesiz

Bir yalnızlık

Rengini buldu geceden

Bir dokunuşta açtım evrenin kapısını
İşte mimozalar bir avuç sevgi
Şafağı idam bir karanlığa
Pusu kurdu gözlerin
Tutup kollarımda uçurum
Çektin cana

Bir tanrı öldü az önce

Siyah bir kefene sardım - soğuk bir kadetrali

Kül suresindeyim - titreyen güz meridyen

::::::::ÖLÜ BIR RUHTAN::SEVGİLİYE:::MEKTUP:::BIRAKTI__
::::::::BİR BEDEN:::::::


Hayata dağılmış özneyim göremesen de beni
Gördüğün her bakışta- duyduğun her dokunuşta

Dün çekip gitmiştir ömründen
en güzel sabahı alıp elinden
Dün ölü bir uçurumdur
Kör bir uzaklıktır sana
Anlamlı bir pişmanlıktır
Yenilmek yok hemen...