Cuma, Vakit Öğlenken (9x4’lük)

“Seviyorum” diyorum, neden inanmıyorsun?
Hadi inanmıyorsun... e neden sanmıyorsun?
Yemin billâh and etsem buna da kanmıyorsun,
Unuttun di mi beni... hiiiç mi hiç anmıyorsun.

Yıllar geçti de ama inan ki unutmadım!
Yok hiç âyarım ne’yim... yok hiç tuz’um ve tad’ım,
Bir kez rahat tadmadııım, bir kez rahat yatmadım,
Unuttun di mi beni... hiiiç mi hiç anmıyorsun.

Olmadı... olmadı da sanma seni unuttum,
Hayır hiç unutmadım... içimde canlı tuttum,
Onu ya oyaladım ya da belki uyuttum,
Unuttun di mi beni... hiiiç mi hiç anmıyorsun.

Zaman akıp geçtikce geçip de bitmedi ki,
Durdu deli gönlümde bir yere gitmedi ki,
Her bir şeyi yitirdim, o kaldı yitmedi ki,
Unuttun di mi beni... hiiiç mi hiç anmıyorsun.

Şimdi geçiyor zaman, zaman ki aman! Aman!
Bir yandan gönül yanık... bir yandan hayat yaman,
Bir hay - huy içinde de yaşattım da her zaman,
Unuttun di mi beni... hiiiç mi hiç anmıyorsun.

Artık sabrım sabır mı? Kahır mı ki bilemem,
Kader “gül” dese bile... “gül” dese de gülemem,
Hepten ölü gibiyim... ecel gelse ölemem,
Unuttunm di mi beni... hiiiç mi hiç anmıyorsun.

Var ya son an’dan sonra... hani var ya orası,
Orası bir başka yer...hiç benzemez burası,
Orayı bekler kalbim...şu kalbim ki durası!
Unuttun di mi beni... hiç mi hiç anmıyorsun.

Orda erer belki de orda... huzur - sükûna,
Gel, sen de “amîn” de de, sen de dua et buna,
“He” de de bir ümit ver... âşığına, kuluna,
Unuttun di mi beni... hiiiç mi hiç anmıyorsun.

Cuma! Vakit öğlenken, duam o ki... olsun be!
Silsin kader gönlünü... gönlün benle dolsun be!
Bir ben olayım orda, her kim varsa solsun be!
Unuttun di mi beni... hiç mi hiç anmıyorsun.

23(CUMA) .12.2005/11.50