Cuma Pazarı Anatomisi

Ürkeksin hâlâ,
Annenin kolunda pazara geldiğin günler gibi.
Kirpiklerin yasaklardı bakışını,
Yan bakamazdın, saçların görürdü
Göz bebeklerinin şaşkınlığını
Bir de ben...
Seni masum sanırdı annen.

Cuma pazarları ellerinin ortasında kalırdı açlığım.
Parmak uçlarında ise izler, benim izlerim.
Filelerin ağırlığından sanırdı annen,
Tüm yorgunluğunu taşımak ister gibi beklerken...

Trafik lambalarımız yoktu,
Akşamüstü çığırtkanlığı kalan kırsalımızda,
Yağmur birikintilerinden arda kalan
Kokular gibiydi evlerimiz...

Cuma pazarlarına geç gelirdin,
Sana geç kaldığım gibi,
Fazlaca ellenmiş bir hayatın düzenini tutturamıyorum,
Sen iyi seçiyorsun bunca eziklik arasında kalan hayatını,
Pazarcılar da bilir, akşamları iyi bir şeylerin kalmadığını...

Trafik lambalarımız yoktu hani,
Ama bilirdim,
Kırmızılar giyen adamın usanmaz bekleyişini...

Ben kırmızılar giyemedim sana karşı,
Bu yüzden hatırlatmaz gittiğin şehirdeki
Kırmızı adamlı ışık sancısı...