Cuma Gecesi Kalbim Karanlık

Cuma gecesi, kalbim karanlıkta kaybolur,
Gönlümdeki hüzünlerin etkisiyle doludur.
Yıldızlar bile birer birer söner,
Gecenin sessizliğiyle yüzleşir, içimde kaybolurum.

Kalbimde bir yalnızlık, bir boşluk hissederim,
Cuma gecesinin karanlığı içinde kendi kendime gezerim.
Düşüncelerim karanlık sokaklarda kaybolur,
Hüzünle sarılırım, içimdeki acıya boyun eğerim.

Bilirim ki her karanlık gecenin sonu vardır,
Güneş yeniden doğacak, aydınlık günler bekler.
Cuma gecesi kalbimdeki karanlığa sığınır,
Umudun ışığıyla avunur, içimdeki ışığı yeniden beklerim.

Dualarımı yürekten yükseltir, teslim olurum Rabbime,
Cuma gecesinin getirdiği huzura sığınırım derinlemesine.
Karanlık gecede kalan kalbim, Rabbimin merhametini bekler,
Cuma gecesi kalbimdeki karanlıkla, umutla savaşır, direnirim.

Cuma gecesi, bir geçiş noktasıdır aslında,
Karanlıkla aydınlık arasında duran bir an.
İçimdeki karanlıkla yüzleşir, umudun ışığına sarılırım,
Cuma gecesi, kalbimdeki karanlıkla baş başa kaldığım an.

Belki bu karanlık gecede umut yeşermeyecek,
Ama Rabbim her zaman yanımda, bana yakın.
Cuma gecesi kalbimdeki karanlıkla yüzleşirken,
Rabbimin rahmetiyle aydınlanır, güvene sarılırım yeniden.

Cuma gecesi, kalbimdeki karanlığı aydınlatır,
Umudun ışığıyla dolu olmayı dilerim.
Karanlıkla savaşırken içimdeki aydınlığı bulmak için,
Cuma gecesi, kalbimdeki karanlıkta ışığın peşinden koşarım.