Bir yaz sabahı açıldı pencereler, yüzlerde gülümseyişler vardı.
Her yeni aydınlık yeni açılan umutların temsiliydi.
Belki bir belki birkaç umut vardı güneşin aydınlığında,
Ne kadar gözyaşı varsa geceleri çıkardı gözlerden,
Karanlık demek hüzünlerin sabaha kadar misafir edilmesiydi.
Kırılan birkaç kalp bırakılırdı geride,
Ne bir ses ne de bir çığlık duyulurdu güneşin göğe belirdi vakit.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta