Bir yaz sabahı açıldı pencereler, yüzlerde gülümseyişler vardı.
Her yeni aydınlık yeni açılan umutların temsiliydi.
Belki bir belki birkaç umut vardı güneşin aydınlığında,
Ne kadar gözyaşı varsa geceleri çıkardı gözlerden,
Karanlık demek hüzünlerin sabaha kadar misafir edilmesiydi.
Kırılan birkaç kalp bırakılırdı geride,
Ne bir ses ne de bir çığlık duyulurdu güneşin göğe belirdi vakit.
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta