Çukurova Yollarında.. Şiiri - Nusret Akb ...

“ Sabahın kör karanlığında “
düşülürdü.. yollara.
Dereler- tepeler geçilip varılırdı
“ Beldeki koca tarlaya.“
Irgatlar çoktan gelmiş olurdu
Kağnı vardığında.
Onlar kestirmelerden giderdi
“Jet gibi” karakaçanlarıyla.
“gülüş çığrış” deh- deh’ ler,
latifeler.. ve takılmalarla..
.. horozlar uyanmadan
Güneş te ağmadan daha.
Tarlada “ Yolma ” başlardı
elde emektar oraklarla.
Arada bir kızıldığı olurdu
Tırmıkçıya..
Desteler yetiştirilemediğinde
Kağnıya.
Arpa-buğday çec olsun diye
Sarı öküze sorulmasa da.
Kağnı iki kere anca dönerdi
Ağlaşırken dağ yamaçlarında.
Saplar yola saçılırdı
Taşa çarpan teker her çıktığında.
Yol uzak tı, yük ağır
Zar-zor takılırdı, dağ başında.
Düvenler dolaşıp dururken
Gün boyu harmanda..
İkide bir testilere koşulurdu
Güneşin kavuran sıcağıyla.
Ve “Bir türkü asılırdı..” ayşe kız
yanık sesi, yanık bağrıyla..

“ Cumalimi arıyorum …..
Çukurova’ nın yollarında..”

Ahlar yankılanır dı..
Geçit vermeyen dağlarda!
Ve kimbilir.. nice uzun havalar
Kıvrım – kıvrım yollarda..
Can mı dayanır dı..
Bu hasrete, bu isyana!
Cıgaralar tüttürülür, efkarlanılırdı
Akşamın yorgunluğunda..
Devran böyle döner di,
böyle iç’lenilirdi..
Çukurova yollarında.

19/10/2006/n.a./ İzmir.
_________________
.