’ hiç görmediğim, ama geçmişte kalmasını umduğum… ve hâlâ süre gelen acımasız, anlamsız kardeş kıyımlarının, sıcak savaşın yaşandığı güzel yurdumun yoksunluklarla dolu coğrafyasında; vakur, mağrur, gizemli, hüzün dolu bir geline benzettiğim çukurca’ ya...’ r.d
ne uzun vadi
ne dillere destan zap…
ne yalçın kayalar
ne de
alabildiğine uzanan dağlar
ve köprübaşı…
anlatabilir mi seni,
anlayabilir mi gizemini?
ben,
çukurca
anlıyorum seni,
yanağında açılmadan solan buseni
çukurca...
benziyor yazgımız
hüznümüz onca…
direndik iki dost gibi, ikimizde
direndik...
sen de şarapnel korkusu
bende sürü uykusu,
bitsin sarmaşığın özlem türküsü...
kendi mahpusumuzda sağıldık!
hem sağıldık hem soyulduk,
kaldık pörsük memeye...
tebessümler yeşerttik kendi yağmurlarımızdan;
incecik, ipincecik…
sonra kafaları böldük,
bölündük ufalarak...
oysa ki biz bütündük,
anlayamadık...
yetmedi;
’ daha da ’ dedik, bilendik
bizi biz yapanı vurduk...
ooyyyy… çukurca!
yüreğimde ki gonca...
Refika Doğan / 1989 –Ankara
Refika DoğanKayıt Tarihi : 25.6.2006 16:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kahrı bir insanın yüzünde bu kadar güzel okunabilinir.Yüreğinize sağlık.Saygı ve sevgilerimi sunuyorum
TÜM YORUMLAR (5)