Cühela Şiiri - Alp Ege Demiral

Hayatımı dillerine dolamışlar,
bazıları gözleriyle yuhalamış benliğimi.
Örneksiz kişiymişim,
iğrenç aşağılamalarıyla eğilmiş başım.
Yaşamak bir imtihandı benim gibilere.
Terzi dikememiş insana,
insanlık kostümünü.
Aktım,
fısıltılarla karalandım.
Renkler kimliksizdir.
Maviyi sevdim diye mi çelme taktınız?
Kumdan bir kaleyi yıktım, yakıldım.
Yaramazlık yaptım.
Şuncacıktım, müebbet yedim.
Ayaklarım kaçtı, ben kaçamadım.
Acının kursağından doğan, kara bahtlı bir adamdım.
Mağlubiyetin ödülüydü yalnızlık.
Elleri cepte korkaklık.
Neşemi kiraladım, sattılar.
Yardım eli uzattım, ben düştüğümde vurdular.
Ekmeğimi bölüştüklerim lokmalarımı saydılar.
Gülüşlerimi maske yaptılar.
Tanıdım, tanıdıkça mahvoldum.
Siz beni tanısaydınız severdiniz.
Ama tanımadınız.
Mağluptu böylece tüm kalabalık.
Tek kaybınızdır sizin insanlık.