Rahmetti, güz yine;
Döktü yapraklarını girye ile.
Yaprakları bir nevâ ve al al,
Bir o kadar da sessiz ve âlâm.
Getirir aklıma her yel,
Seninle nâtüvân bir vâd-i visâl.
Uzakta muhteriz bir orman,
Sensiz bi-ziyâ her bir menâm.
Sükûnetle ağlar asuman,
Yâr’in saçları zülf-i tarumar.
Kıyam etti nihâyet leyâl,
“Hatırım için olma zevâl!”
Kayıt Tarihi : 31.10.2025 20:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!