Cücenin Aşkı Şiiri - Mehmet Akif Gülhan

onu pamuk bulutlar içinde otururken gördüm
otur yanıma sana anlatacaklarım var dedi
kimsin sen, dedim şaşkınlıkla
ben buraya nasıl geldim
sus sorma dinle, dedi, öykü bu ya
kimsin sen
görüyorsun işte bir cüceyim ben
adın ne
adım mı, adım
daldı uzaklara adını hatırlamıyordu
bu soruyu soran ikinci kişisin sen dedi
ya başka kim sordu sana adını dedim
aşık olduğum kız dedi
ya aşık mı oldun sen
olamam mı der gibi yüzüme baktı
sonra devam etti
dinle anlatacağım sana hikaye bu ya
onu ilk kez sahne kenarında beni seyrederken gördüm
o kadar güzeldi ki saçları ve gülen yüzü
aşık oldum
ben sahne de bir devdim o oturduğu yerde bir cüce
hani uzaktan insanlar küçücük gözükürler ya
boyum aklıma bile gelmezdi sahnede
hani o alkışlar ve gülüşler var ya
hani insanın sevgiden yüreği kocaman olur ya
sevdim işte hiç düşünmeden masal bu ya
akşam evime gittim küçücük evime
masası küçük,sandalyeleri küçük
yatağı küçük, işte öyle küçücük dünyama
rüya gördüm o kızı gördüm
hesapsız,bilinçsiz,sorgusuz
hani sevmiştim ya işte o kızı gördüm
el ele koştuk,sarıldık biri birimize
öptüm onu yanaklarından kocaman
boyum onun boyundaydı
nasıl oldu bu bilmiyorum rüya bu ya
bir kırmızı gül aldım, yine gelecek diye
geldi,beni seyre daldı el salladı,öpücük gönderdi
bundan cesaret aldım gülü ona yolladım
aldı kokladı,Tanrım sanki beni kokladı
sevgim bin kat arttı arzum yüz bin kat
ben ben onun da beni sevdiğini sandım akıl bu ya
misafirin var dediler merak ettim
koştum bakmaya gittim
o gelmişti, uzaktan bana doğru geliyordu
yürüdükçe o küçük kız bir dev oluyordu
geldi önümde durdu,
bakmak için yüzüne başımı kaldırdım,
başımdaki komik şapka yere düştü
yüzümdeki boyaları silmeye çalıştım
o bana baktı kahkaha ile güldü
benim üç katım uzunluğundaydı
yere çöktü,beni yanağımdan öptü
ne şirin şeysin sen dedi
adın, adın ne senin
banim hiç adım olmamıştı
herkesin cücesiydim ben
cüce,cüce, cüceyim ben dedim
bu sözün bu kadar ağır olacağını
hiç düşünmemiştim ben
burada mı yaşıyorsun,ben buraya sığamam ki dedi
doğru sığamazdı,yüreğime sığmıştı ama;
yaşamıma sığamazdı,uyamazdı,olamazdı
başımı okşadı,hoşça kal dedi ve uzaklaştı
o uzaklaştıkça küçüldü,.ben daha küçüldüm
daha küçüldüm daha küçüldüm
yüzümdeki boyaya göz yaşlarım karıştı
yok olmak istedim,hiç yaşamamış olmak
ve bir rüzgar esti küçük bedenimi
bu bulutun üstüne bıraktı
buraya en yüksek yere,tüm insanları
ve sevdiğim kızı görebileceğim yere
bak ne kadar küçük gözüküyor insanlar
baktım doğru söylüyordu
ne kadar küçük gözüküyordu insanlar
ama bu doğru değil, bu görüntü gerçek değil dedim
insan her zaman doğruyu görmeli
doğruyu anlamalı
haklısın bende öyle yaptım dedi
doğruyu gördüm,doğruyu anladım
hadi git dedi cücenin hikayesi anlat insanlara
haydi git, doğru ve gerçek bu ya

Mehmet Akif Gülhan 25.10.2005 Saat 17.09