Cüce Devler Şiiri - Fuat Eriçok

çocuktum
çevrem devlerle çevriliydi
akıllı güçlü becerikli
konuşmayı yürümeyi düşünmeyi öğrettiler
yaramazlık yaptım azarladılar
yoruldum taşıdılar uyutup beslediler
büyüdükçe azaldı fark
devler giderek ufaldı
müthiş güçleri
inanılmaz bilgileri becerileri sınırlandı
hatta bazıları cüceye dönüştü gözlerimde
ister istemez

büyüdüm başka günlerdeyim
çok gerilerde kaldı çocukluğum
fakat yine devlerle çevreliyim
rütbeli yetkili seçilmiş atanmış
kimi her gün medyada ekranda
şöhretli
kimi perde arkasında
söylemlerle kanlı eylemlerle büyümüş
heybetli
kimi din maskesine bürünmüş
kıymeti kendinden menkûl hürmetli

anlayamıyorum bunların bizden fazlası ne
etkisinde kalıp kişiliksiz sürünün
belki de çekineceğim bunlardan ama
dursalar kıpraşmasalar sussalar
almışlar alacaklarını sinip pussalar

emrederlerken izliyorum yetki kullanırken
gezilerde toplantılarda törenlerde
göremiyorum sezemiyorum büyüklükleri nerde

ciddi ciddi oturuşları
anlam vermeye çabaladıkları bön bakışları
kabulleri demeçleri açılışları
kat kat enseleri göbekleri tombul bilekleri eşliğinde
iri yarı korumalar arasında yerden bitme duruşları
evcilik askercilik oynayan minikler geliyor aklıma gülümsüyorum
ne yapayım elimde değil bu komik âdemleri küçümsüyorum

ah ne olur be ne olur
insanlar biraz kendilerinin farkında olsaydı
kimse birilerine kulluk etmese
kimse de kendini efendi görmese
herkes kendi boyutunda gücünde kalsaydı

insanlık onuru önde gelse
kişiler birbirine emir yerine
şiddet yerine rüşvet yerine
anlayış ve sevgi verse
uyanık devlerle kişiliksiz cücelerin yerini
özgürlük ve eşitlik alsaydı

büyüklüğü verâsetle hamâsetle edinenler
oyun ve entrikalarla hasbelkader seçilenler
eşkiyalık yoluyla kendini şişirenler
eğitimli enerjik ve eşit insanların ortak gücüyle kovulsaydı

ah ne iyi ne iyi olurdu
elbette elbette bir gün illâki olacak ya zaten
bu rüya şimdi olsaydı
gönlüm günün ilk ışıklarına böyle uyansaydı

(kasım 2003)