Cüce Şiiri - Ümit Buget

Çaresiz unutucam yüzünü,
Yavaş yavaş geçecek, yıllar üzerimden
Hatıran hayellerimi, terk edip gidecek.
Ve bir zaman sonra;
Gözümü kapayıp, seni düşündüğümde,
Aklıma gelmeyecek yüzün.
Ben, yavaş yavaş unutacağım yüzünü.
Seni, sana rağmen sevemeyeceğimden,
Çaresiz, çekip gideceğim buralardan.

Sonra sen, yeni limanlara açılacaksın.
Yeni sevdalar, kuracaksın kendine...
Bir bün belki, ben geleceğim aklına
İyi adamdı diyeceksin,
Seviyordu beni.
Lakin biraz sıkıcı mıydı?
Her dediğime ‘he’ diyordu.
Bir dediğimi,
İki etmiyordu.

Evet, sevilmek sıkıcıdır bazan.
Hele sevmiyorsan, seni seveni.
Az da olsa titremiyorsa için,
Onu gördüğünde,
Sevilmek sıkıcı iştir.

Ve sevmek,
Seni sevmeyeni sevmek,
Her Allah’ın günü,
Yorucu iştir.
Onu her gördüğünde,
İnandırıp kendini hayellere,
Onun da seni sevdiğini düşünmek,
Bir yere kadar, keyifli iştir.

Lakin gün gelip de,
Gözünü açtığında gerçeklere,
Yani uyandığında, pamuk prenses masalından.
Ve onun gözünde,
Prens değil de,
Cücelerden biri olduğununu gördüğünde.
Anlarsın ki;
Sevilmeden sevmek
Yıkıcı iştir.
Prenses bulur da prensini,
Günün birinde.
Unutur da cüceyi,
Cüce olmak,
Yıkıcı iştir.