Cübbeli Şeytan Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

CÜBBELİ ŞEYTAN
Bir yanda
Üç boyutlu onuru,
Asılı boynunda cevval cevval;
Uçtan uca zümrüt bir nehir…
Ötede ,
Mat ve soluk yüzü var yüzsüzlerin…
Cübbeli şeytan ve yaverleri;
Ruhunda irin ve temizlenmez kir.
Avuçlarında kan,
Nafile uğraşlar… adanmış aldanmışlıklarlar…
Şahit ol ey zaman,
Biz ki boynu kula bükülmeyip
Düştüğü yerden göğe yükselen, tertemiz,
Allah’a adanmış yiğitleriz.

Ağlak mel’un, sağır kulak…
Şehidi ahmak sanan ahmak,
Her damlası kutsal kanın bize şerbet,
Bu topraklarda biter,
Makamların en özeli,
En güzeli ölümlerin
Özlenen şehadet,
Doksanlık analar
Verirken evladını, torununu Rabbine emanet,
Salya sümük akıtmaz gözyaşlarını,
Sana nispet.
Biz ki boynu kula bükülmeyip
Düştüğü yerden göğe yükselen, tertemiz,
Allah’a adanmış yiğitleriz.

Haç önünde takkeli uşak,
Kalbi mühürlü, kör göz.
Başına daha kaç defa geçecek bilmem,
Kurduğun şerli tuzak
Yüzünde rezil rüsva halkalar,
Azap ve köz…
Andolsun ki bize Muin,
Sana Müntakim olan,
Merhameti sonsuz,
Öfkesi gani olan
Pis tuzağına karşı,
En hayırlı tuzağını kuracak.
Afyonlanmış izansız kölelerin bile,
Ateş çukurlarında yüzüne,
Çığlık çığlık lanet okuyacak.
Ve ötede şehitler: apak,
Nur hüzmeleri, bağ-ı irem
Burak sırtı, kevser;
O huzura erenler her dem.
Haykıracak cennetten:
Biz ki boynu kula bükülmeyip
Düştüğü yerden göğe yükselen, tertemiz,
Allah’a adanmış yiğitleriz.
YUSUF GÖKBAKAN