Kimse arkasını dönüp gitmez bi aşkta,
Sevgilinin içinden geçip gider,
Kalbinden bi parça alıp gider.
Kimse yoktur ki...
Hatırlamasın sevgiliyi getirmesin aklına
Her giden sevgilinin gözlerini,
Yanılıyosun, Sait FAİK
Bir insanı sevmekle başlamıyor hiç bir şey
Bitiyor aslında.
Oysa ne çok güvenmiştim sana.
Her ayağa kalkışımda,
Her kalbimi açışımda bu sözlerin vardı aklımda.
Daima özlemle anılacak bir geceydi...
İkimizde devamının geleceğini düşünüyorduk.
Ne yazık!
Nasıl bilcektik ki, o küçük siyah gözlerin ayrılık habercisi olacağını.
Ne kadar masum görünüyordu halbuki.
Ama o gün her şeyin bittiği gün..
Memleketimin sırasında,
Adının duyulmuşluğu
Ve memleketimin sokakları kadar samimi adın..
Adımı, adında taşıyan sevgilim.
Selçuk... Selçuk'um
(Eşek'e)
Baktığım çerçeveler kadar temiz önüm.
Bezimin kirlendiği kadar kirlidir geçmişim.
Her ne kadr uzağımdakileri yakınımda hissetmek istesemde olmuyor,canım acıyor
Yoksa görmemek daha mı iyi?
Kim bilir...
Kesilmiş bir elektrik duygusallığıydı sana olan hislerim.
Elektrikler kesilmişti, mum ışığında karlı akşamların soğuğunda idim.
Yapılacak tek şey aşık olmaktı.. Bende sana aşık oldum.
Titreyen içim değilmiş meğer; mu ışığıymış.
Ben hep içim titredi sanıp iyice sevdim seni.
Bir bardak su istiyorum yatağımızın üstünde.
Yudumlarken, nefes nefese.
Anlatıyorum kabusumu.
Gülüyosun kaz ayaklı gözlerinle.
Gülüyosun; her şeyi unutturur gibi,
Hayatta hiç kötülük yokmuş gibi...
Bitti dediğinde başlar ya asıl.
Unuttum dediğinde tekrar hatırlarsın ya.
'Bu son' dediğinde.
Bir dahaki sona kadar hep aklındadır ya.
İşte öyle seviyorum seni.
Her seferinde.
Senenin ilk kaından hep nefret etmişimdir.
Yere düşen her tane kadar özeldir yalnızlığım,
Hiç bir yalnızlığım bir öncekine benzemez,
Hep daha dayanılmaz daha acı olur.
Ama bu sefer...
Şehrin ışıkları söndü.
Şimdi herkes derin uykuda
Yavaş aç kapıyı;
Şeytan tilki gibi...
Uykuda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!