Dünyaya dair ne varsa gördüm onun yanında,
O ki;
Kandırmadı aslında kimseyi saçma masallarla,
Ve kimseye tutamayacağı bir vaat vermedi.
Hani olur ya bazen içi içine sığmaz insanın nadiren de olsa.
Hani nerden geldiğini anlayamadığın o masum çığlık düğümlenir boğazına.
Ve sevinçle beraber hüzün de sarar ruhunu.
Hiç ummadığın bir anda, hayatının en taze tadını hissedersin damağında.
Hayattan bezmiş bıkmışsındır,
Ama siluetini bile göremediğin o berrak peri bağırmaktadır arkandan
İntihar eden papatyalardan çıkan sesi duydunuz mu hiç?
Ya da düşünmeden kırbaçladığımız atın, kalbinin atışını?
Özgürlüğe ulaşmak için can atan kelebeğin, kozasını yırtışını?
Peki, anne diye feryat eden sokak çocuğunun çığlığını?
Ben duydum…
Şu içten gelen ‘Sevgilim’ lafı,
Kimilerinin şımarıkça ağzına doldu,
Kimileri ağzına almaz oldu,
Bazen söyleyen sevgiyi bilmezdi,
Bazen de söylenen sevgiyi hak etmezdi.
Bir gün kömürleşir gözlerin, anlamını bilmediğin griliklerde,
Kopar çıkarsın buhranlı fırtınandan, batmaz gemilerinle,
Mest olmazsın umutsuzların, inanç veren konserine,
Ve tüm karanlıkları yırtasın gelir, deist derinliklerinde.
Gecenin nefesini yırtarsın, sessiz çığlığınla,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!