bambaşka bir geçmiş zamandan kalma bahçe ve bir köşesindeki çeşme gibi duruyorsun şimdi karşımda
kapıdan geçip yaklaşıyorum ellerimi uzatmak için.
kupkuru duruyor parmaklarım ; oysa seni yönüm bildiğimden dolayı gelmiştim.
tasalanmakta haklı mıyım değil miyim? Bilmiyorum.
'insan; yürüdüğü yolu en iyi,hakkında tasalandığında ölçer' diye başlayan bir söz duymuştum.
bilmiyorum.
en iyisi mi kendimi orada bırakmak yerine alıp başımı başka bir çeşmenin olduğu yöne adımlarımı düşürmek
...
böyle bir tutku , böyle bir dilsizlik !
bu iki tepe noktası arasındaki kanyonda sıkışmak ne kötü .
İyi de, ben şimdi nereye salınacağım?
Kayıt Tarihi : 6.1.2025 18:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!