ürperir yalnızlığımızın güz mevsimleri
gitme(!)lerin hüznüdür gecenin tınısında demlenen
bir garip çağa savrulmuşuz işte
kırıklarımıza bayramlık elbiselerini giydiririz
ağrısı tüketir benliğimizi
sade derinliklerimiz mırıldanır
çakırkeyf şarkıları
hangi kavşakta yitirdik birbirimizi
büyüttüğümüz şair kaç istasyonda ağladı
dişleri de dökülmüş zamanın
denizin kıyısında martılar ölüyor
fenerleri taşlıyor rıhtım müdavimleri
vakit erişti
ışıkları kapat/ın…
Önder Birol Bıyık
Kayıt Tarihi : 11.11.2017 15:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!