Gün doğar, göz görür zihin algılar.
Yetermi her şey...
Gün batar, renk ölür başlar kaygılar,
Söner mi herşey...
Dokunur bir el, sokulur bir ses
Anlamsızlaşır alınan nefes
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Şey ne büyük bir kavram, nesnel ve görselin yanında içinde ulviyet barındıran koca bir şey...
Umut da, üzüntüde, hayır da şerde var olan her şey... Elbet umudun varlığında güzelliğine kavuşacaktır...
İnsana yaşama direnme gücü veren umuttur ki insanı başarıya, yaşama azmine taşıyan odur...
Umudu içinde güzel bir şiirdi... Yüreğinize sağlık Cengiz bey...
Esenlik dileklerimle...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta