Çözülsün Fikrin Prangaları

Kimbilir ne serbestlik içeren hülya,
Hür düşünceler içinde duygulardayız.
Umutla bekleyip, geçer hep aynı rüya.
Yalnızca sevgi besleyen bulgulardayız.

Doyumsuzluk içindeyiz, kanmak istiyoruz.
Kalbimizdeki bu sızı acı, hem de boşluk.
Özgürce bir arzu takılı aklımızda, düşünüyoruz,
Bazen harabe gibi, bazen bir tür sarhoşluk.

Karışmış aklımız taptaze bulgularla.
Sanki bu yenilenme, sanki yeniden doğma.
Tırmanış içinde fikrimiz, yepyeni olgularla,
İşte bu istek, bu arzu, aniden doğma.

Yaratan çok iyi bilir, çok da iyi yapar.
O, bizim sahibimiz. Biz, O’na muhtaç.
Hem arzu eden insandır, düşünerek yaşar,
Sevinç içinde hüzünle bir tok, bir aç.

“Kural bu” derler, geçenler unutulur diye.
Geriye bakar dururlar anılardan yorulmadan.
Hem ulema kesilirler, hem cahil olunur, niye?
Fikre yazmaz bu ferman, dünya durulmadan.

Fermanlar, tabular vurup geçilsin.
Ne bulursak bizim olsun kar, zarar.
Aşalım gönül zincirleri kırıp geçilsin.
Hayatımız bizim, Ne olur ki, ne var?

Silinsin tutan kurallar bizi esarette.
Dönüşümüz var fikrimize, aslı da bu!
Çekilsin korku hak var bu cesarette,
Serbest fikir ölmez, hürriyete arzulu…

Yıkılsın insana yakışmayan tarzıyla
Sevgisiz yapılı asrın surları…
Çözülsün hak, hukukla bağdaşmayan
Zincirsiz takılı fikrin prangaları…