Kara kışta
Kar beyazı kağıda
Destanlar yazarım
Karanlıkta kar üstünde
Ayazda kar
Karda ayaz
Durmadan yaz
Yüreğin karanlıkta
Karanlıkta kar beyaz.
Beyazda kan
Kanda kalem
Kanlı hecem
Bir şiir ki sevecen
Bir gece ki ölümden
Yüreğim koptu yerinden
Damla uçmadı gölünden.
Kurtlar uludu ininde
Kılıç sıyrıldı kınından
Karıncalar silahlandı
Tilkinin ağzı sulandı.
Her yere kuruldu tuzak
Yaşamak bizden uzak
Böylece…
Uzadı gecem
Çözülmez oldu bilmecem.
Kayıt Tarihi : 20.8.2005 01:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!