Çözülmeyen bilmece Şiiri - Mehmet Aydemir

Kısa donlu çocuk
Kıştır...rüzgar esen
Nasırlı ellerle...okşar karı.
Anne sıcaklığı...dost ellerde.
Arar karanlık gecelerde ağlamaklı.
Irmaklar ve dereler buz tutmuş,
İçindeki öfke ile,
Sıcaklığında yaşatır balıkları.
Aşıklar önünde başı,
Haykırır çelikten soğuk zincirlere,
Meydan okur gelmişe geçmişe,
Çocuğunu kaybeden anne gibi,
Hıçkırarak isyan eder kadere.
Mecnun arar mı acaba?
Şu anda yaşadığı boyutta.
Yıllara,asırlara meydan okuyan o duygu ile,
Arkasından sürüklediği leyla’sını...
Yedi tepeye dağılmış alanda,
Beslenir olmuş (9) milyon koyun.
Neylesin çoban gecenin karanlığında,
Sürüden ayrılıp kaybolmuşsa koyunu.
Bilinmez hangi çakalın elinde,
Ama yine de arar şefkatli gözlerle.
Sürüsünün başını çeken,
Ekmeğe ve sazına kulak veren can yoldaşını.
Sabahın ilk ışıkları ile düşer yollara.
Dolaşır yedi tepe,
Sorar geçtiği her yerde,
Arar şefkatli gözlerle can yoldaşını.
Mehmet Aydemir 04.10.94 saat:19:45