Çözülmekte Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Sapsiyah bir akıntıydı zamanlar;
Kayaların içinde rutubetli odalarından fışkırıyordu.
Yırtık kanatlarıyla kuzgunlar,
Çakmaktaşı bulutlara sürtüp kıvılcım çıkarıyorlardı.

Gümüş zırhı yosun tutmuş bir melekti—
Suya eğilip nefesini bıraktı:
Durgun yüzeyde bin yıllık bir çan titredi.

Dağların derin göğsünde
Kütle halinde salındığını duydum;
Her dal, unutulmuş bir harp teli gibi gıcırdıyordu.
Bütün vadi, insanın asla öğrenemeyeceği
Korkunç bir sırla soluk alıyordu.

Fakat rüzgâr, ah o vahşi ve kanatlı rüzgâr—
İnsana kara çalıyor, kalbini açıyor,
Yolcuyu yalnızlığından söküp alıyor.