...
Yumakları çile ile dolamıştık,
Bir ucu sen de, bir ucu ben de,
Zaman mefhumunu sararken,
İnceldi bir-bir ipler,
Kalın uçlarını kesmek için,
Makas aradık durduk,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
bu siirin ilk kismini cok sevdim, cok gizemli geldi bana....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta