Mahcupça oturmuş bir köşede,
Derinden bakıyordu gözlerime,
Anlayabilmek için, anlattıklarını
Bedenden sıyrılıp,
Ruh olabilmek gerekirdi belki de.
Bazen de fırtına olur,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta