Cıvıl cıvıldın bir zamanlar,
Hani şu çocukluk yıllarımda,
Sonra,
Ardı sıra yaşadığım gençlik hayallerim;
Oysa
Şikâyetlerim vardı yaşamımda
Ama
Her şeye rağmen tozpembeydi dünyam,
Ne kadar güzeldi;
Cıvıl cıvıldın bir zamanlar,
Şimdiyse bir buruksun biliyorum,
Küskün.
Ter kokularımın sindiği
Duvarlarındaki kireç sıvalar dökülmüş canım,
Beni mi özlüyorsun,
Yoksa o günleri mi?
Ben seni özlüyormuşum oysa.
Şehrin kalabasındaki usanç,
Yalancı gülüşlerdeki kahpelik acıtıyor canımı,
Ne kadar temizdin oysa
Sıcacıktın.
Yorgunluğunda akşamın
Uzandığım yer yatağındaki koku,
Çözme çarşaflarla sarardın tenimi;
Özlüyorum,
Gördüğüm şehvet dolu düşlerimi bölen
Baykuş sesini bile
Özlüyorum.
Şafağın söküşü
Doğudaki ormanın arkalarından
Ve ötüşü saka kuşlarının,
Bülbülün figanı önündeki bahçede;
Gurubunda akşamın
Ve son feryatları bir ishak kuşunun,
Özlemsel çağrımlardı sanki
Duygularımı getirirdi dile,
Özlüyorum.
Özlüyorum köy evim
Seni, özlüyorum.
31.Mart.2009 11.40
Ahmet İdrisoğluKayıt Tarihi : 31.3.2009 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Öyle çok anılar vardır ki yaşamda, kimi acıtsa da kalbini, özlemle anarsın. İşte şehrin kalabasındaki usancımla yazdığım dizeler hissettiklerimin sadece binde biri. Ne dizeler, ne sayfalar ve ne de kitaplara sığmaz bazan ve yazmak istersiniz de sıskunluğunuzda kalıverirsiniz. Kimbilir belki bu dizeler sizleri de bir yerlere alıp götürüvermiştir. İşte İdrisoğlu Konağı diye tescilli olan köy evim ve bir zamanlar Behçet NECATİGİLİN de çocukluk yıllarını geçirdiği bu evdeki anılarımın çok kısa bir bölümünü sığdırabildim bu şiirime. Kim bilir, belki bir gün çok daha fazlasını okuturum sizlere. Saygılarımla.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!