Çözemedim Rengini Şiiri - Yavuzcan Pınar

Yaprakların zil çalıyor.
Tohumunda yeşeren keder,
Bu kadar mı sevindirir seni?

Fazla tanımadığımdan kelli,
Çokta pırıltılı sözler edemeyeceğim sana.

Yapraklarının nesi var?
Bir sonbahar günü,
Bir böceği özlemeyi neden bu kadar seversin?

Fazla dokunmadığım için tenine,
Çok da bilmiş sözler edemem sana.

Yaprakların öyle mat ve öyle güzel ki,
Hüznün dans ettiriyor sanki yüzüne.
Güneşe inat, neden bu kadar soyunursun geceye?

Çözemedim rengini.
Arka bahçede,
Suyunu eksik etmeden ölümünü beklemeli...

Neden bu kadar sevindi yaprakların, ölüm deyince?