Çözemedim Kendimi Şiiri - Abdullah Sezer

ÇÖZEMEDİM KENDİMİ
İki arada bir derede, yada bir girdabın içinde,
ne yaptıysam olmadı, ne yalpıydım, kararsızım,
bir asır mı geçti, bir saniye öncesinde mi bitti,
çözemedim ben kendimi.

Canım mı yanıyor, canım mı çıkıyor,
anlayamıyorum, çözemedim kendimi.
Kırıldım mı, yoksa parçalandım mı,
çözemedim kendimi.

Yoksa yıkıldım mı, yada kendi kendimi yıkıp,
ben mi müsaade ettim. Bak şimdi, viran talan,
bir halde, bir enkazın içinde, olur olmaz bir halde,
ben, ben çözemedim ben beni.

Anladıysan, anlat bana kendimi, neyim var benim,
ne oldu bana, nasıl oldu söyle, anlat işte bir şekilde,
ihtiyacım var buna.

Sanki ucu bucağı olmayan bir, kuyunun dibindeyim şimdi,
çıkmak istedikçe batıyor, çabaladıkça tükeniyorum.
Daha ne kadar tükenebilir, ne kadar bitebilirdim,
anlat işte bir şeyler söyle, iyi hissettir bana kendimi.

Ben bilecem beni kandırdığını,
ben anlayacağım beni, bana yalan söylediğini.
Ama söyle işte, yalana ihtiyacım var,
yalan söylemene, bana iyi hissetmene.
Yıllarca dinlemedim mi zaten yalanlarını,
kandırmadım mı kendimi, yalan olduğunu bile bile,
kapatıp gözlerimi, gelmedim mi.
yada yok, en iyisi sen dokunma bana,
tek bir kelime etme, çekil git bir daha gelme.

Belki bir gün mezarıma,
belki de mezar olmuş bedenime,
ölmedim nefes alıyorum işte,
sen öyle hissediyorsun sadece.

Bilirimsin defalarca ölmek nedir,
yaşamaya çalışıyorum işte değil de,
öldüm, yaşıyormuşum gibi yapıyorum sadece.
Boş ver anlama yine de, unut söylediğim her şeyi,
unut beni, ne hale getirdin, ne hale düşürdün,
unut işte, unut ki bir daha geri gelme, öyle...
ESİN ZALI & A.SEZER