Covid-19 (şükürsüzlük) Şiiri - Elif Yalçın

Bugünler de unutulacak biliyorum.
Yine eskisi gibi bir çay içmenin nimet olduğu unutulacak...
Bugünler de geçecek biliyorum.
Yine nefretler hatırlanıp, birlik olmak neymiş unutulacak...
Bugünler de bitecek biliyorum!
Bir kahveyi yudumlamak neymiş, bir dost tebessümü neymiş unutulacak...
Her şey gibi unutulacak!
Herkes gibi unutulacak!
Her zaman yaptığımız gibi unutulacak!
Keşke bilseydin!!!
Nefes almanın şükrünü,
Bir demli çayın, dost kahkahasıyla harmanını...
Uzaklara dalıp gitmeyi, denizi, ormanı bir vapur yolculuğunu,
Bir simitçiden simit almayı,
Her gün yürüdüğün yolları,
Arkadaşlarına, sevdiklerine sarılabilmeyi..
Keşke bilseydin ne büyük nimet!
Doyasıya sarılmak, yürümek, nefes almak. Ve ağlamak bir omuza yaslanıp..
Her dakikası şükür sebebi olan hayatlarımızın,
Her dakikasının kıymetini hiç unutmamak ümidi ile...