Covid-19 Şiiri - Bilal Karaman

Oy korona korona
Neyim gitti zoruna
Kafayı yedirecen
Çıkarmadan yarına

Elleşmek istemiyom
Benim canım kıymetli
Hesabın kiminledir
Tüm dünya senden dertli

Dokunduğun dudakta
Dibe vuruyor iflah
Üstüne yok çarpmakta
Cin gibisin maşallah

Etrafımda dolanma
Çek git can ciğer olma
Yürekliyimdir amma
Tırsmadığımı sanma

Baba eline bakan
Yolsuz evlat gibisin
Görünmeden halleden
Derin devlet gibisin

Çekik gözlü İlk gözden
Duydum boşanmış senden
laz kızına sözlüyüm
Gelme öte dur benden

Bildim hafif değilsin
Çılgınsın azıyorsun
Bak işte dellendirdin
Kafamı bozuyorsun

Odaya ateş çattım
Güneş gibi sobadan
Kılıç kalkan kuşandım
Çakaralmaz cabadan

Delikanlıysan azcık
Hadi çık ortaya çık
Gönüllü hapis oldum
Kapı pencere açık

Kendim kendime kaldım
Boş durdukça sıkıldım
Şaka ile karışık
Gayet ciddi takıldım

Benimkisi latife
Biraz dert biraz öğüt
Ölse meyve vermiyor
Dere başında söğüt

Cellâda cellât varsa
Bela olsan ne çıkar
Seni musallat eden
Elbet gizli bir güç var

Zalimin zilletinden
Uzun zamandır gülmem
Covid on dokuz senden
Ders alır mıyız bilmem

Çocuk şikâyetini
Allah’ına duyurdu
Zalim derdine düştü
Şimdi savaşlar durdu

Biliyorum afatın
Nice canlar alacak
Beklenen temiz dünya
Belki de kurulacak……Bilal KARAMAN