Coşuversem Şiiri - Mehmet Çoban

Coşuversem bir an
Fışkırsa içimdeki iman
Olsam aranan Müslüman
Allah’ın razı olduğu insan

Düşüversem yollara
Anlatsam bütün insanlara
Geçmişi, geleceği bir anda
Sağırlaşan kulaklara

Delsem kafalardaki karanlığı
Bitirsem ruhumdaki ayrılığı
Çıkarsam içimdeki varlığı
Kaldırsam dilimdeki lallığı

Haykırsam zalime zulmünü
Çözsem ideallerdeki düğümü
Sakınmasam hak sözümü
Silsem gözümdeki körlüğü

Olsam özgürlük rehberi
Kırsam emperyalist çemberi
Dinlesem vahiydeki cevheri
Anlasam tevhitteki özleri

Coşuversem engel tanımadan
Vazgeçsem bir an dünyadan
Ayrılsam evlattan iyaldan
Arınsam isimdeki korkudan

Unutsam geçici sevdalarımı
Bıraksam yersiz pervalarımı
Adasam Allah’a mallarımı
Sınasam bir, bir canlarımı

Bıraksam aklımı bir kenara
Salsam ufuklara acılı nara
Dağıtsam efkârımı insanlara
Paylaşsam duygularımı onlarla

Erisem kitabın özünde
Ezilsem hakkın adaletinde
Doğrulsam Tağut’un zulmünde
Yansam imanın ateşinde

Yok, olsa benliğimdeki kibir
Aydınlansa kalbimdeki zifir
Dönse hakka kalbimdeki fikir
Olsam her şeyimle zikir

Ben, ben olsam
Hep coşkuyla dolsam
Sadece ben kalsam
Canımı feda kılsam

Coşuversem, coşuversem bir an
Kalksam yattığım uykudan
Parlasak güneş gibi ufuktan
İçsek şahadet pınarından

Dünyada küfür kalır mı?
Tağut bizi esir alır mı?
Hak batılı tanır mı?
İnsanlık bizi yok sanır mı?

17.06.1981-Isparta