Coşuveririm. Şiiri - Ziya Gökmenoğlu

Kimi yağmur olur vururum cama
Kim kar'a döner, düşüveririm,
Kimi, yokluğuna aldırmam ama,
Kimi, sel misali, coşuveririm.

Sabır taşım çatlar, öyle an gelir,
Sokaklara sığmam, öyle gün gelir,
Aklıma düşersin, yokluğun gelir,
Garipliğim çöker, coşuveririm.

Hayalin aklımdan bir geçsin hele
İmbatlar bir anda dönüşür yele,
Sarar ki ruhumu, bin türlü çile,
Gülerken ağlarım, coşuveririm.

Yılı ay'ı günü, vurupta cem'e
Böyle de gün geçer yaşanır deme
Öyle anlar gelir, kendi kendime,
Bahaneler bulur, coşuveririm.

Zaman tükenirse kanar yaramız,
Ak düşer saçlara geçer sıramız,
Bin yıl kadar uzak olsa aramız,
Sen çağır, yollara, düşüveririm,
İlk defa, sevinçten, coşuveririm...

(İst. 12 / Aralık / 2008)