Asi rüzgarı ile yine coştu gönül,
Beden çok yorgun dedim dinlemedi,
Şahlandı doru tay gibi koştu bu gönül,
Bu gün sırası değil dedim aldırmadı.
Kopardı zincirini çıktı kafesten,
Talan etti bağrımı çığlık nefesten,
Akortsuz-detone her tel ve sesten,
Bir tad alamadım dedim, anlamadı,
Ne desem de gitti, bir soysuza tutuldu,
Hatır gönül bilmez bir huysuza sarıldı,
Harap olan gönül bir de bana darıldı,
Beni sen perişan ettin dedim dinlemedi.
Kayıt Tarihi : 10.4.2017 04:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turan Yükseloğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/10/costu-gonul-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!