Coşsaydın Şiiri - Bahattin Tonbul

Ömrümce hiç gülmedim,gülmedi gitti bahtım
Irmak olup çeşme de,sular gibi aksaydım
Tam ona alışmışken,kaldı kursakta ahtım
Ağzımı kurnalara dayayıp da kansaydım

Seni gördüm rüyamda,öpmedin bile beni
Betin benzin solmuştu,üzgün yorgundun yeni
Zorla taşıyordun,özlem dolu gölgeni
Irmak olup çeşme de,sular gibi aksaydın

Yalnız kalan gönlümle,gurbette üşüyorum
Yorulsam da yürüyor,sensizken düşüyorum
Ağlasam da gülüyor,ateşte pişiyorum
Yağmur olup gönlümde,sular gibi aksaydın

Hayatı taşıyorum,güçlü omuzlarımla
Benden aldıklarını,inan hiç de bilmiyor
Ne çok kayıplar vermiş,yanmış anızlarımla
Yağmur olup gönlümü,sular gibi silmiyor

Savunmasız bir çocuk,hakikat karşısında
Ne çok canlar gönderdim,yaratan çarşısında
Ellerimle toprağı,örtsem de artçısında
Yağmur ile bir olup,sular gibi coşsaydın
Bahattin Tonbul
10.8.2011