COSKUNUZ
bendinin tutmadigi
hircin nehirler gibi
akiyoruz kopuk kopuk
Denize dogru,
basimizda gokyuzu mavi.
Uzak Deryalara dikip gozleri
onune katip goturuyor
eski yasama dair
en son izleri.
El ele, yurek yurege,
gokyuzunde ebem kusagi,
umut rengi
ve gun, dagiliyor renklere...
kizilla uyaniyor tan yeri agirirken
yesillikler icinde
ormanin kiyisinda
sarariyor sari basak misali
ve susmayan,
yuregimizde agustos bocekleri
mor simarik sevgili
sevecen, urkek, deli
ve vuslat sabirsiz cocuk
sariyor bedeni.
Kayıt Tarihi : 15.9.2018 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!