Gece desem ve susarak boğulsam sessizliğimde,
Ayrılıkları, hoyratça tüketilmiş zamanları, çorak topraklara ekilen masum hayalleri gömsem büyük ahşap bir sandığa.
Ve sonra sen desem, simsiyah karanlığımın bembeyaz kahramanı.
Ne de güzel gülüyorsun siyahlıklar içinde.
Sevinç mi hüzün mü seçemiyorum, belki de uçarı bir yalnızlık gülümsemesi, kim bilir?
Aykırı sularda yüzüyorum zaman zaman,
Senin bedeninde bir dünya haritası çiziyorum ömrümün boşluğuna
Hüzünlerim dağılıveriyor gökkuşağıyla bezeli bulutlu atlasımda
Yıllardır özleminle konuşan çaresiz bir suskunluk var yüreğimde
Bir o kadar sessiz, ben o kadar sitemkar...
Yutkunduğum sadece ağır aksak dökülen kelimeler olmamalı Eylül Güneşim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!