Coskun Doğan Şiirleri - Şair Coskun Doğan

Unuttum

öyle özelsin ki
özlediğimi kimseye söyleyemem
kulaklarımı tıkıyorum ismini andığımda
olur ya yanılır duygularım

hasretin dar ağacı yüreğin yetim
yolları topladım dönemezsin sen
vuslat vefa diyerek ben sana yettim
kollarımı açsamda sarılamazsın sen

Yeterli değil

yeterli değil düşüncelerin girdabında ölümü öldürmek
yeterli değil şarkıların nakaratında aşkı aramak
mecnunu çöle sormak
ferhatla kaya yarmak

düşündüm dolsun yerin
paha biçilmez değerin
göklerdedir senin yerin
öyle özel ve güzelsin

Sevdam düşmesin

bizden yaprak düşer
dal düşer
meyve düşer aşk düşer
zaman uzun gelir

Sevinemem

uzadı mesafeler
düşler sakinliğinde bir gelir bir gidersin
gelişin muştu olur yüreklere.
gidşinde kopar sessiz kıyametler

Cocukluk ettim

çocukluk sövmelerim geldi aklıma
düşlerimin en koyu halini
bomba sesleri boğdu
daha çocukktum

suskunluk intihardır bülbül lisanında
gülleri söyleten dile muhtacız
rüzgar bayrak beklemekte Hamza makamında
Ulubahtlı Hasanlar gibi ele muhtacız

İçimdesin

düşlerimin ötesinde düştesin
hangi kahkahada hangi gülüştesin

içimin içinde ta içimdesin

düştü ansızın bir bayrak
yedi düvel sallandı
göz yaşı döktü kara toprak
kıyamet diye adlandı

karanlık hükmün kalmadı