Coşku Şiiri - Şükrü Metin

Zemheri bitip de bahar gelince
Lale coşar sümbül coşar gül coşar
Dostlar muhabbetle candan gülünce
Yüzler coşar gönül coşar dil coşar

Tabiat canlanır güneş doğunca
Güneşin ısısı cana değince
İlkbahar ayında yağmur yağınca
Dere coşar nehir coşar göl coşar

Sürüp gitse daim böylece devran
Sevince bürünür koskoca evren
Dostun durağına varınca kervan
Ayak coşar beden coşar el coşar

Yaşamıyor insan her dem şenşakrak
Gelince sonbahar dökülür yaprak
Soğumaya başlar kainat toprak
Lodos,hortum bazen karayel coşar

Metin-iyim yekten coşturur kanı
Neşe huzur kaplar birden her yanı
Görüverse mutluluktan bir anı
Sezgi coşar hayal coşar hal coşar