Coşku Şiiri - Ramazan Adil Uysal

körfeze doluşan yakamozlar misali
güne doymuş parıltısıyla martıların
bir yıldız kümesi kayar şimdi
buğulanmış tebessümüyle dudaklarının

hiç sönmeyen ateşin korları gibi
büyür içimde olanca dayanılmazlığın
rüyalarım hapsolmuş bir bilmecede
okşanmamış tellerınde saçlarının

özlem, bekleyiş, ne dayanılmaz çile
neden hep yalnızlık kokuyor şarkılarım
yetmiyor bir mektup, bir şiir bile
yokluğunda sessizce ağladığım sabahların

sunağı yarılanmış bir deniz kabuğu üşür
ağlanırken hasret dolu yanık türkülere;
gizlenir bir gül yaprağına
utangaç kırmızılığında masumca yanakların

dün, bütün gece seni düşledim
usulca çözüverdi düğmelerini ellerim
ve sen, benim koklanmamış nadide çiçeğim
ürpertisiyle dolaştın içimde sıcacık duyguların...