Yaşamadı belki de.
Gün geçmiyor ki birbirlerine yaklaşsınlar, uzaklaşsınlar
ya da eş zamanlılaşsınlar.
Yaşlı çiftler gibiler
bir aradalar ve değiller.
Zaten olasılığı katrilyonda bir,
belki daha da düşüktü.
Inferno'dan çıkmış bir adamım ben,
ruhumun ve bedenimin diğer yarısını kaybettim.
Hayatımın diğer yarısını kaybettim.
Günün yarısında zihnimdeki Infernoyu ziyaret ediyorum.
Ha! Yanlış anlamayın,
o sandığınız kadar korkunç değil,
Seni sevdiğimden sevmeyi, kendimi sevmeyi ve de sevgiyi unutmuştum.
Uzun zaman önce,
kelebek kanatlarını henüz çırpmamışken.
Ah! Şimdi o günler o kadar buğulu
o kadar uzak ki,
Zamanın, mekanın, kişilerin ve olay örgüsünün,
değiştiğini farkettiğimde
hiç bilmediğim bir adamın evindeydim.
Nasıl buraya geldim diyordum.
En son bir tavernada oturuyordum arkadaşlarımla.
Şimdi bir oturma odasında,
Prenses?
Kalbimi kırdın ama prenses.
Kendini yüksek mahkeme zannedenlerin yanından gelmişsin, prenses.
Bu kadar yozlaşma nasıl olur?
Aklım almıyor!
Bir insan hayatı,
Vestiyerdeki güzel bir ceket gibiydi hayallerim.
Ne almaya param, ne de çalmaya cesaretim vardı.
Bende daha gözükara birine bıraktım.
Ben yalnız ve uykusuzum, ne var bende hayalden çok.
Var olmamış kağıtlara yazdım, uykusuz gece masallarımı.
Saydam sular arasındayım.
Bir yanım diyor yüz geç geleceği gör,
diğer yanımsa
kal geçmişi an.
Saydam sudaki enerji bana hatıralarını gösteriyor.
Bu enerji bir çocuğun cebinden düşen paranın enerjisiymiş.
Perçinlenmiş gül külleri yağıyordu.
Cordenellé isimli, yığılmış enkazın üzerine.
Renkler siliniyordu yeşille, vedalaşıyordu insanlar sonsuzla.
Bulduğu siyah orkideyi kurtarmaya çalışıyordu Cordenellé
hiç değilse bir çiçek kurtulmalıydı arınma gecesinden.
Size ona aşık olduğum günü anlatmış mıydım?
Tam olarak böyle değildi ama bana böyle hissettirmişti.
Sardinya Adasında Queen'in Konseri vardı,
Freddie Mercury ortalığı yakıp yıkıyordu.
Günün batarkenki rengi, huzuru, yanımda o,
başka bir şeye ihtiyacım yok o an,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!