Çorbacı Şiiri - Cumhur Karaca

Kafam kıyak be abi!
Pilot gibiyim..
Aşmadığım dağ, bayır, deniz kalmadı.
Hani çakırkeyf derler ya!
Ondan da değilim haaa,
Yürüyorum; ama nasıl?
Rihter ölçeğiyle, altı nokta yedi,
Bu şehri kökten sallarım vallahi! !
Önümde giden çifti bi solladım
Akay yokuşunda,
Hemen sağa dönüşte, köşe başında..
Çorbacı!
İşkembe, mercimek, kelle, paça;
İçeri bi girdim yaka paça!
Pek de kalabalık haa,,,
Herkes kıç kıça..
Ikış tıkış bi yer buldum,
Çağırdım garsonu, geldi..
Bol limonlu, taneli, damardan..
Biri sırtıma çıkıyor '-? ? ? ? '
Hooopp! Hemşerim kenardan!
Rahat bi çorba içmeyede
Hasret bırakmayın yahu..!
Şöyle güzel güzel sıcak bi çorba içelim...
Geldi çorbam, ama ben?
Karman çorman..
Bir tas çorbayı çift görmeye başladım;
Hesap geldi, hesabıda çift görmeyim
Diye gözlerimi dört açtım..
Eee o kadar da kıyak değilim yani..
Çıktım çorbacıdan;
Ankara'nın sokaklarındayım
Anasını satiyim..
Çorba bile kesmedi! !
Dilimde hüzünlü, neşeli şarkılar,
Ara sıra naralar,
Apartmanlara girip zillere
basıp vınmalar...
Neler yapıyorum? Hayret yaa,
Hiç böyle olmamıştım;
Felaket içmişim, meret şişede
durduğu gibi değil;
Çarptı kerata! !
Kafam arı kovanı gibi,
Vızıldamalar, ağrılar, berbat şey!
O kafayla öbür yaptıklarımı hatırlamıyorum;
Eve zor atmışım kendimi..
Sabah uyandığımda:
Pantolonun bir paçası ayağımda,
Diğerini çıkartmışım,
Ayakkabımın biri bile yok! ! Kaybetmişim..
Hayret! o kafayla bazı şeyleri kurtarmışım..
Dün gece;
Sizin sokağınızda nara attıysam,
Kapınızın ziline basıp kaçtıysam,
Hüzünlü şarkımda sizi ağlattıysam,
Hoş görün ya; kafam kıyaktı işte...! ! !