Çorba İçip Döneceğim

Otobüse binince bir kişi sual sordu,
Şahsımsa cevap verdi, merak ediliyordu…

Yemek yemem gerekir, karnımız çok aç dedik,
Ancak şehre iniyorum, başka da yol yok dedik…

İyi söz söylenmedi hoş gözle bakılmadı,
Afiyet olsun gibi, laflar da yapılmadı…

Adeta imrendiler, milyarder zannettiler,
Şahsım evde yemiyor, bunu düşünmediler…

Çorbaya bile hasret, kahvaltı hep kahvaltı,
Bıkmışız çay içmekten bu zorlaşmış yaşantı…

Bir haftada iki gün şehre kadar inerim,
Yemek yer ve dönerim ya da çorba içerim…

Nedense imrendiler çok şey yiyor sandılar,
Zengin mi sanıyorlar, neyi hatırlıyorlar?

İmrenmeye gerek yok, sizin evleriniz var,
Evlerinizde çorba daha başka şeyler var…

Sobalarınız yanar, çarşaflarınız temiz,
Saygı, sevgi içinde hizmet edenleriniz…

Şahsımız sıkılmakta, konuşanı dahi yok,
Hâl hatır soranı da moral vereni de yok…

Üstelik de rahatsız, bel fıtığı affetmez,
Astım diğer taraftan tansiyon da düzelmez…

Hiç imrenmeyin yeter aşağı ineceğim,
Bir saat içinde, çorba içip döneceğim…

(2011)