Çorba. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Tencereye atmış, Türlüsünden çürük ve ham sebze,
Güzelce rendelemiş, Birazda su baharat katmış,
Ocağın altını körüklemiş ve İyicene kaynatmış,
Çorba İçmeye hazır koyunlar, ‘Dağıtmış’ onlara kepçesiyle,
Ustası mutfakta maharetli, Kafasındaki külah ve tilkisiyle.

Nam salmış, üç beş zırvadan teranesiyle,
Hayalden uydurur, Yaşamadıklarını yutturur,
İşkembeden atar, Dağlardan böceklerden satar,
Unvanı da var, Enaniyet ve kibir tavan yapar.

Ey: Şu Âdem-i deryada, Yarınını düşünmeyen akılsız,
Kendini oldum zannedip, Edebiyat yapan gamsız,
Neden, Rabbine baş eğmeyi ve kulluğu zul sayarsın,
Onun nimetleri ile yaşarsın, Ateşli çorbanı dünyada kaynatırsın
Vahiysiz, bir yaşam ve Kelam,Manasız, bir anlam ve sonu hüsran.