Çoraplar Tek Eş
Adamın memleketi soğuk olursa, korunmak için; kat, kat kazak, üst üste çorap, kalın pantolon v.s giyinmek zorunda olur.
Çalıştığımız yer büyük bir hastanenin mali bölümü olduğundan; işi olan, alacağı olan veya bazı dostlarında uğrak yeri olması nedeni ile yoğunluluğu olan bir ortamdı. Çalışma temposuna uymak, verimliliği sağlamak adına samimi olduğunu bildiğimiz bazı dostları incitmeden, kırmadan zaman, zaman küçük şaka ve esprilerle onları karşılardık.
O gün; arkadaşım S.Bey; odama adım atmıştı ki; halıya ayağını bastığı yeri göstererek; “Basma, basma” dediğimde, şaşırmış bir halde acaba nereye bastım, ne oldu diye donup kalmıştı. Hemen “şaka, şaka” diyip, gönlünü aldım. Bu küçük şakaları dostlar hoş görebiliyorlardı.
Başka bir ilde hizmetimi tamamlayıp, emekli olarak yıllar sonra Erzurum’a dönmüştüm. Soğuk bir kış günü idi; namaz kılabilmem için bir camiye girdim. Paltomu asıp, ezanın okunmasını bekleyen caminin ön sırasındaki cemaate doğru yürümeye başlamıştım ki; özlemiş olduğum S.Bey’in karşıdan bana doğru gelerek, ayaklarımı işaret ettiğini gördüm. Yıllar önce halıya basma, basma dediğim S.Bey; o şakayı bana yaptığını düşünüp, hiç aldırmadan ona doğru yürümeye devam ettim. Fakat ısrarla ayaklarımı göstererek, oda bana doğru geliyordu. Ben sarılmak, hatırını somak istedim. Yaklaşarak; o’ hala ayaklarımı gösterip, “çorapların niye tek eş”. Dediğinde; etraftakilerin bakışları altında utanıp, mahcup olmuştum. Sıcak olsun diye üst, üste giymiş olduğum çorapların bir çifti açık, diğer çifti koyu renkli olduğundan sabah karanlığında fark etmeden çorapları tek eş giymişim. S.Bey’e yıllar önce yaptığım şakanın bedelini ödemiş oldum. Erzurum
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta