Çorap Söküğü Şiiri - İbrahim Ateş

Erkenden kalkıp giderken neydi telaşın.
Vaktin mi yoktu.
Yoksa vaktiyle olması gerekenimi şimdiye taşıdın.
Neydi gerçekten bu acelen.
Acı artık hiç olmadığı kadar yakındır tenime.
Bedenime sinmiş kan lekeleriyle,
Bir şeyler yazmak istiyorum bulutlara.
Adı özlemle anılan sözcükler.

Karşı safta eski bir dostuma rastlamış gibi.
İzledim gidişini öylece uzaktan.
Artık yıldızlar kadar uzaksın bana.
Elimi atsam da tutamayacağım kadar uzakta.

Gidenlere has bir duruş vardı sende.
Farkına ancak sen çekip gittiğinde vardım.
Hakkın var çok durdun yanımda.
Gülüşün güneşi yakardı.
Gözyaşın yağmura çorap söküğü!