Çoraktaki Yürekler Şiiri - Gökhan Salter

Bu nasıl bir yara, bu nasıl bir dert
Hiçbir şeye benzemiyor
Sevgi, hasret, gönül, gurbet hangisi
Yoksa bir toprak yarası mı?
Hepsinden, hem de en derinlerinden var
Ama bir tanesi daha çok
acıtıyor yüreğimi...
Her gece tazeliyor kendini
Ne zaman ki vitrin sallansa hatırlatıyor
Ne zaman ki gök gürlese
İşitiyorum onun sesini
Sevgiyle gönlümü bağladığın
Gurbetteyken hasretliğini çektiğin
O ağladığı zaman ağladığın
İnsan yoksa bu dünyada
Sevebilir misin bir daha yada
Ne kadar yaşayabilirsin bu gamla...
Sen orada acı çekerken
Senin kanından biri daha
Aynı acıyı farklı yöntemlerle yaşıyorsa! ..
Karşıdan karşıya geçerken
Küçük bir çocuğa, yaşlı bir insana
Veya mağdur olan hastalara
Yardım etmeyi o kadar isterdi ki...
Belki de hiçbir insanın
İstemediği kadar isterdi
Ama gönlündeki acı, yüreğindeki yara
Onu her zaman durdurdu
Yüzü güldü, yüreği ağladı
Gönlü sevdi amaa.....
İkimizin de kaderi aynı olduğu için
Yarini toprak aldı...
Sevdiğini zannetti,
Güldü kendine küstü
Yüreği acırken sevdayı öğrendi, öğretti.
Aşk kelimesini 1, bilemedin
2 kere uyguladı...
Aşkın basit olmadığını öğretti
İnsan olduğu için hor görüldü,
Ve mücadele ederken
Hayata direndi
Direndiği halde umutlara yenildi...
Yılmadık; hiçbir zaman da
YILMAYACAĞIZ......................